ROZDZIAŁ III

„ I to pieprzone uczucie.

Że mimo wszystko.

Mimo tego. 

Co  Ci zrobił.

Mimo, że skrzywdził. 

Nadal.

Za nim tęsknisz.

Cholernie tęsknisz. ”

                W chwili, gdy poczujesz w sercu miłość i doświadczysz jej głębi, odkryjesz, że dla ciebie świat nie jest już taki sam, jaki był do tej pory.

                Diana Reus po kilku tygodniowej rehabilitacji wracała do zdrowia. Byli przy niej najbliżsi przyjaciele, rodzina i ON. Jej mąż. Wysoki blondyn grający profesjonalnie w piłkę nożną. Marco Reus, bo o nim mowa, nie wyobrażał sobie życia bez swojej ukochanej. Sam nie wie dlaczego ją zdradził. Do tej pory nie może uwierzyć, że to zrobił. Przecież przysięgał. Przysięgał przy ołtarzu , patrząc w jej niebieskie oczy, które z każdym spojrzeniem hipnotyzowały go coraz bardziej.

- O czym myślisz ? - zapytała wyrywając go z zamyśleń. Siedział w kawiarni razem ze swoją ukochaną , ale od dłuższego czasu był zamyślony, nieobecny, dlatego Diana się zaniepokoiła. 

- Co teraz będzie ? Co będzie z nami ? - pytanie. Pytanie, które dręczy go już kilka dni. Nie pozwoli Dianie odejść, ale co on będzie miał tu do powiedzenia ? To jej decyzja. Wie tylko, że na pewno będzie o nią walczył i nie pozwoli jej tak szybko odejść.

- Nie wiem Marco. Może najlepiej będzie jeśli pozostanie tak jak jest. Ja mieszkam u Mario, ty sam. Może najwyższy czas zakończyć to wszystko. Może czas SIĘ ROZWIEŚĆ ?. - Ostatnie zdanie cały czas chodziło mu po głowie, on nie wyobrażał sobie życia bez niej. Dla niej tak się poświęcał. 
               - Pięknie tu ! - powiedziała oglądając zachód słońca. Cieszyła się, że Marco zabrała ją w tą 

niezwykłą podróż. Podróż na Malediwy. Zawsze o tym marzyła, lecz nie miała na to pieniędzy. 

- Cieszę się, że ci się podoba. - ucałował ją w obojczyk, który aktualnie miała odkryty. Przez ponad półtora godziny siedzieli i oglądali przepiękne widoki. 

- Nie jesteś zmęczona ? - zapytał troskliwie.

- Nie, a ty ? Chcesz iść spać ?. - spojrzała mu głęboko w oczy. Dopiero teraz zauważyła ich prawdziwy kolor czyli brąz. Zdziwiła się, że tyle go zna, a dopiero teraz zauważyła prawdziwy ich kolor. On, gdy zauważył, że dziewczyna patrzy mu w oczy nie czekając pocałował ją delikatnie, ale subtelnie. 

- Mam inne plany związane z tobą. - powiedział i coraz namiętniej i zachłanniej zaczął ją całować. Diana zdziwiona obrotem sprawy oddawała jego pocałunki. Wiedziała do czego zmierza Reus, ale po raz kolejny nie mogła mu odmówić, chciała tego. Chciała poczuć te bliskość z nim. Marco zaniósł ja do ich aktualnej sypialni i ułożył ją delikatnie na łóżku, nadal całując.

Szybkimi ruchami pozbył się jej ubrań. Ona nie była mu dłużna. Leżeli już tylko w samej bieliźnie. Obojga podniecał ten widok. 

- Jesteś pewna, że tego chcesz ? - zapytał patrząc jej w oczy. Zawsze potrafił z nich wyczytać wszystko tym razem tak nie było, nie umiał w nich wyczytać niczego. 

- Tak. Chcę tego. Chcę ciebie. - odpowiedziała i po raz pierwszy tego wieczoru to ona go pocałowała. 

- Kocham cię. - powiedział to tak czule, że dziewczyna poczuła, że to ten jedyny , i że nie będzie żałować tej nocy. 

       Rano obudziła się z uśmiechem na ustach. Od kiedy jest z nim, nie ma dnia, żeby się nie uśmiechała. Nie żałowała tego co się stało wczorajszego wieczoru. Obróciła się na drugi bok i zobaczyła, że blondyna już nie ma. Pewnie poszedł wziąć prysznic.- pomyślała. Spojrzała na zegar, który wisiał na ścianie i pokazywał godzinę dziewiątą. Postanowiła już wstać. Gdy chciała wyjść ktoś zatarasował jej wyjście swoim ciałem. Uśmiechnięty od ucha do ucha przyglądał jej się. Ona uwielbiała jego uśmiech, więc odwzajemniała go za każdym razem.

- Dzień dobry. - pocałował ją czule i dał jej piękny bukiet róż, który wyciągnął z zza pleców. - Jak się spało ?

- Cudownie. - rozmarzyła się na samo wspomnienie. Marco dopiero teraz zauważył, że dziewczyna ma na sobie jego koszulę. - Czemu mi się tak przyglądasz ? - zapytała.

- Ślicznie ci w mojej koszuli. - pocałował ją. - Choć odśwież się,a ja zrobię nam śniadanie. 

   Diana poszła pod prysznic, a Reus urzędował w kuchni. W prawdzie nie potrafił gotować, ale chciał żeby Diana poczuła się wyjątkowo. Ta noc spędzona z nią dała mu do zrozumienia, że ona mu ufa. Wiedział, że łatwo ją zranić, więc nie chciał aby ona cierpiała. Dopiero wczoraj pozwoliła mu na coś więcej. 
- Marco dlaczego wśród róż, które mi dałeś jest jedna sztuczna ?- zapytała wchodząc do kuchni,
- Gdy wszystkie zwiędną przestanę cię kochać. - odpowiedział pewnie.

- Nie zgadzam się na rozwód. - powiedział stanowczo.

- Proszę cię, nie utrudniaj tego. Ja wiem, że to nie jest proste, ale tak będzie najlepiej. - łza spłynęła po jej policzku. Już nie czuła się silna. W prawdzie nigdy nie czuła się silna, te wszystkie problemy zawsze ją przerastały. 

- Kocham cię. Proszę nie rób mi tego.

- Myślisz, że mi jest z tym łatwo ? Ilekroć zamknę oczy widzę ciebie. Widzę te wszystkie piękne chwile. - tym razem nie mogła powstrzymać potoku łez. Ludzie siedzący w kawiarni patrzyli na nią ze współczuciem.

- Spróbujmy to naprawić ! Proszę. 

- Nie Marco. To koniec. - powiedziała i wyszła jak najszybciej z kawiarni. 

___________________________________________________

I jak wam się podoba rozdział ? :)) Starałam się aby wyszedł jak najlepiej. :D

Jutro mecz Borussia- Bayern ! <3 Oglądamy !:D 

Liczę na wasze szczere opinie ! :)

Pozdrawiam i zapraszam na mojego drugiego bloga : zmienmy-przyszlosc-na-lepsza.blogspot.com 

Awwwwwwww.. <3 :D

                                             

#Selfie <3 xd